Onderweg zie ik tekenen van het boerenprotest en ik merk dat het me raakt, emotioneel maakt.
Het is niet uniek wat hier gebeurt, het past perfect in het grote plaatje. Maar het maakt wel iets heel duidelijk zichtbaar. En dat is de tijd waar we in leven, de tijd dat alles aan het licht komt.
Op dit moment wordt heel duidelijk zichtbaar dat de manier waarop onze maatschappij zich organiseert zijn langste tijd heeft gehad. Het werkt simpelweg niet meer.
Op ieder niveau en op ieder gebied komt dit naar boven. In de gezondheidzorg en het onderwijs. Bij ondernemers en overheden. Geopolitiek en onze intieme relaties.
Overal zien we dat het sociaal regelsysteem, de manier waarop we ons samenleven proberen te organiseren, vast loopt. De regels en procedures hebben de overhand gekregen. Worden een doel op zich en meteen ook weer als middel ingezet om het doel te versterken.
Regels en meer regels. En controle op regels. Controle van mensen of ze zich wel houden aan de regels. Een enorme wildgroei aan regelsystemen om het samenleven te regelen.
Maar waar is nog ruimte voor de mens? Waar is nog een plekje voor mij binnen deze regels?
Want ik pas er niet in. Hoe ik het ook probeer, ik pas niet in die allesomvattende regelsystemen. Zelfs mijn eigen dagplanning loopt in het honderd wanneer ik mezelf een strak schema op leg. Is dat een tekortkomen van mij? Ligt het aan mijn onvermogen om me te voegen naar wat de regels van mij verlangen?
Ik denk dat er meer aan de hand is. Ik denk dat mijn verlangen om echt mens te zijn botst met de regels. Dat mijn wil om echt te leven botst met de beperkende wereld om mij heen.
Ik voel mij verbonden met de boeren, die vermorzeld worden door de regels.
Ik voel mij verbonden met slachtoffers van censuur, die door controledwang de mond worden gesnoerd.
Ik voel mij verbonden met ongelukkige kinderen, die in hun spel en ontwikkeling worden geremd.
Ik voel mij verbonden met iedereen die zich niet welkom voelt door de regels van de familiedag.
Ik voel mij verbonden met iedereen die het gevoel heeft door het sociaal regelsysteem te worden onderdrukt.
Er komt een rebel in mij boven wanneer regelzucht en controledwang mijn leven inperken.
Als ik het boerenprotest zie dan weet ik weer even dat ik niet de enige ben.
Reactie plaatsen
Reacties